Klik op de foto's om ze te vergroten, een tweede klik verkleint ze weer.
voorafgaand
Dit is ons derde jaarlijkse weblog. We zijn begonnen met een terugblik over de jaren 2013-2019 en daarna hebben we uitgebreider verslag gedaan van onze kampeerbelevenissen in 2020 en 2021. Nu dus weer een nieuwe serie verhalen en foto's. Bowie gaat nog steeds met ons mee en het filmpje hiernaast is een mooi voorbeeld van hoe hij zich gedraagt op de camping. Hij wandelt met het vrouwtje mee, scharrelt wat rond om te kijken of er ergens nog wat te zien of te halen is en als dat allemaal niet het geval blijkt te zijn, dan gaat hij weer de caravan in. Niet te zien op het filmje maar toch een geliefde bezigheid van hem: Hij loopt achter de hommels, de libellen en de vlinders aan of laat de vogeltjes schrikken. Een tuigje draagt hij bijna nooit meer. Natuurlijk houden wij wel een oogje in het zeil, maar over het algemeen gaat hij niet ver van de caravan en van ons vandaan.
2022
Leersum (Ut), Op de Heuvelrug. maart / 3 nachten,
3-20ºC.
Maandag 21 maart. Nog nooit eerder zijn we zo vroeg in het jaar al met de caravan op stap geweest, maar alles wees erop, dat het schitterend weer zou worden. Op zaterdag hebben we bedacht om te gaan kamperen en op maandag was het al zo ver. Wij waren onderhand wel weer toe aan zonnige dagen en ook voor Bowie is het altijd leuk als hij weer (zonder tuigje) door het gras mag rollen. 's Middags liep de temperatuur hoog op. De avonden, de nachten en de vroege ochtenden waren wel erg koud. We hebben in die paar dagen tijd meer dan een halve gasfles (van 5 kg) verbruikt om de caravan warm te stoken. En dan te bedenken dat we voor een volle fles maar liefst € 49,00 moesten betalen, met dank aan Poetin en zijn energieprijs-opdrijvende agressie in Oekraïne. Een paar jaar geleden kostte dat nog € 20,00, dus dat kwam wel hard aan. Het fantastische weer overdag maakte echter alles ruimschoots goed. Het is een nette camping met goed sanitair, maar het ligt wel een beetje "in the middle of nowhere". De kampeerplaatsen zijn niet extreem groot, maar het was niet druk, dus we hadden toch veel ruimte om ons heen. Voor de regenachtige dagen is er ook een recreatieruimte met bar.
Een tweede eigenaardigheidje is, dat ze geen voorziening hebben voor glasafval. De kampeerders wordt vriendelijk verzocht om dat mee naar huis te nemen.
Onze eerste kampeermaaltijd van dit seizoen hebben we op de skottelbraai bereid.
Dinsdag 22 maart. We hebben heerlijk geslapen onder onze winter-dekbedden, maar hebben wel 's ochtends direct de kachel weer aangezet. Het was een prachtige dag, maar op de fiets en in de schaduw konden we nog wel een jasje velen. We hebben een fietstocht gemaakt van ongeveer 28 km. Daarbij zijn we 2x de Nederrijn overgestoken met een pontje en hebben lekker geluncht op het terras van restaurant Buitenlust in Amerongen. Onderweg zagen we een hele kudde loslopende (wilde) paarden en koeien, die net als wij van het mooie weer genoten.
Er was vandaag veel militair vliegverkeer, straaljagers die met veel lawaai laag overvliegen en grote helikopters met dubbele hefschroeven. Misschien aan het oefenen voor een missie in Oost-Europa....? Vanavond hebben we al vrij vroeg gegeten zodat we dat in ieder geval nog buiten konden doen. Daarna zijn we op ons gemak begonnen met het buitenspul weer op te ruimen, zodat we de andere dag op tijd konden vertrekken.
Donderdag 24 maart. Inderdaad waren we vanmorgen al snel na het ontbijt weer onderweg naar huis. We hadden bedacht om de caravan thuis niet af te koppelen, maar alleen een aantal dingen eruit te halen en hem daarna direct door te brengen naar de stalling. Zo gezegd, zo gedaan. We hadden echter ook onze caravanspiegels al van de auto afgehaald. Het is immers maar een kort ritje en met onze eigen brede autospiegels én doorkijk door de caravan heen via de binnenspiegel, dachten wij dat dat wel zou moeten kunnen. Maar ja, onze plaatselijke oom agent dacht daar anders over. We werden dus staande gehouden om uit te leggen, waarom we geen caravanspiegels gebruikten. Gelukkig kregen we geen bekeuring en bleef het bij een waarschuwing.
Aerdt (Gld-Achterhoek), Het Gelders Eiland. mei / 5 nachten,
14-28ºC.
Vrijdag 13 mei. Het was zeker geen ongeluksdag. Over de heenreis valt niet meer te vertellen, dan dat het bewolkt was met af en toe wat zon en ook een paar druppels regen. Op de camping aangekomen, mochten we kiezen waar we wilden staan en hebben misschien wel de mooiste plek van de camping gekregen. Het enige nadeel, waar we pas later achter kwamen, is dat het waarschijnlijk ook de enige plek was, waar we geen TV signaal konden ontvangen. Dat hebben we pas op kunnen lossen door onze schotel bij de "buren" neer te zetten. Die hadden daar gelukkig geen bezwaar tegen. Al naar gelang de middag vorderde kreeg de zon steeds meer de overhand en werd het uiteindelijk toch een mooie dag. Jammer alleen dat het zo verschrikkelijk hard waaide. Wij snappen nu ook meteen waarom deze streek wel het "Land van waoter en wiend" wordt genoemd. Het is een prachtige camping met in het midden een mooie vijver, met een bruggetje over het water, koi-karpers erin en ook 2 fonteinen. Een klein stukje vijver is afgezet als zwemwater, alhoewel wij daar zelf waarschijnlijk toch niet willen zwemmen. Antiek uitziende lantaarnpalen en her en der een paar kunstwerken, maken het fraaie aanzicht compleet. Het is wél een camping waar je voor je rust komt en van fietsen of wandelen houdt. Er is niets te doen en ook voor je hapje/drankje en boodschappen moet je van de camping af. Wij hadden daar al wel op gerekend en hebben onze maaltijden van thuis meegebracht, o.a. de spareribs die we vanavond op de barbecue hebben gegaard.
Vanwege de harde wind tijdens het opbouwen van onze uitrusting en later ook het gedoe met de satellietschotel was het uiteindelijk wel een vermoeiende dag. We lagen dan ook al om 22:00 uur op bed en hebben in één ruk tot de volgende ochtend 08:00 uur doorgeslapen.
Zaterdag 14 mei. De wind is gelukkig gaan liggen en het is een zonnige dag geworden. Voor vandaag hadden we een fietstocht op het programma gezet. We zijn rond 10:30 uur vertrokken en hebben over goede fietspaden gereden, langs mooie landschappen, rivieren (Rijn, Pannerdenskanaal), plassen (o.a. De Bijland) en plaatsen (Aerdt, Pannerden, Lobith, Tolkamer en Herwen). In Tolkamer hebben we geluncht met uitzicht op de Rijn en de "Proeverij uit het water" (zalm, garnalen, tonijnsalade en gambakroketje) ging erin als koek. De route bleek uiteindelijk 46 km. lang te zijn en we waren dan ook pas tegen 15:30 uur terug op de camping. Bowie is dan weer heel blij, want dan mag hij naar buiten. Voor het eten hebben we de skottelbraai opgezet en vanavond hebben we op de TV naar het songfestival gekeken.
Zondag 15 mei. Het plan was om vandaag 2 bezienswaardigheden te bezoeken. De siertuin Het Hof, hier in Aerdt en het Fort Pannerden in Doornenburg. De siertuin ligt hier vlakbij, maar bleek vandaag gesloten. Zij hebben geen website en waren ook niet telefonisch bereikbaar, dus er zit niets anders op, dan dat we dat later nog een keer proberen. Het fort ligt niet in Pannerden, alhoewel dat ten tijde van de bouw ervan wél het geval was. Ondanks veranderingen in gemeentegrenzen is de naam van het fort altijd ongewijzigd gebleven. Vanuit de camping is het 7,5 km. met de fiets inclusief een overtocht met een pontje. We konden meteen aansluiten bij een rondleiding met gids en hebben daardoor heel veel wetenswaardigheden gehoord over het fort zelf, over de 1e én de 2e wereldoorlog en de omstandigheden waaronder de soldaten destijds in het fort moesten werken en leven, over de bezetting door krakers in de jaren 60/70 en over de restauratie-activiteiten door de gemeente in de jaren daarna. Aan het eind van de rondleiding heeft Lia zelf een kanon af mogen schieten door "een druk op de knop". Gelukkig wordt er tegenwoordig geen projectiel meer mee afgeschoten, dus schade heeft ze er niet mee aangericht, maar de knal, de flits, de terugslag en de rookontwikkeling maakten het allemaal wel heel erg realistisch. Vanavond hebben we de barbecue weer opgezet.
Maandag 16 mei. Zwaar onweer, hagel en veel neerslag was er voor vandaag aangekondigd, maar ondanks de dreigende luchten (zie de foto hiernaast) stelde het onweer niet veel meer voor dan wat gerommel in de verte en hagel hebben we helemaal niet gezien. Het heeft wel enige tijd geregend en ook hard gewaaid, maar na regen komt zonneschijn, zo luidt het spreekwoord en zo was het ook vandaag in Aerdt. Vanwege het verwachte slechte weer hebben wij de gelegenheid te baat genomen om bij de kampeergigant Obelink in Winterswijk nieuwe raamuitzetters te gaan kopen voor de caravan. We hebben ze nog niet gemonteerd, want de ramen moeten daar wel voor open en daar was het weer toch niet goed genoeg voor. Geeft niet, er is geen haast bij, dus dat komt later wel een keer. Op de terugweg vanuit Winterswijk hebben we in Pannerden getankt (de dieselprijs ligt hier zo'n € 0,15 lager dan in Maarssen), een boodschapje gedaan bij de co-op en zijn ook even langs de siertuin gereden. Die was vandaag nog steeds gesloten.
Dinsdag 17 mei. Alhoewel het weer vandaag wat twijfelachtig begon, is het in de loop van de dag erg warm geworden. We hebben vandaag de Millinger Theetuin bezocht en wilden dat combineren met een "rondje-pontje" fietstocht van zo'n 20 km. Dat plan viel een beetje in duigen doordat een van de drie pontjes vandaag geen dienst had. Daardoor moesten we terug naar de andere kant van Aerdt en werd het "rondje" een "heen-en-weertje" van uiteindelijk 33 km. en als gevolg daarvan waren we ook een half uur later dan de afgesproken tijd bij de Theetuin. Dat gaf allemaal niet, we hebben genoten van de High-Tea en hebben daarna ook nog ruim de tijd genomen om de tuin te bewonderen, voordat we dan via dezelfde weg terug naar de camping zijn gefietst. De siertuin Het Hof was ook vandaag nog gesloten, dus dat komt er niet meer van. Vanavond na het eten hebben we alvast de TV en schotel opgeruimd en nog wat andere voorbereidingen getroffen om ervoor te zorgen dat we morgen op tijd weg kunnen.
Woensdag 18 mei. Het is een warme dag geworden en we hebben dan ook menig zweetdruppeltje geproduceerd. Ontbijten in de zon was eigenlijk al te warm, daarvoor hebben we achter de caravan een schaduwplekje gevonden. Maar daarna moesten we toch echt aan de bak. Luifel indraaien en zijwand(en) opbergen, wc-afvaltank schoonmaken, water reservoirs leegmaken, fietsen, stoelen en kattenbak in de auto, Bowie in de bench, afvalzak naar de container, enz. enz... Het blijft steeds weer een hoop werk. Rond 10:30 uur reden we de camping af. Bij knooppunt Lunetten even een incidentje meegemaakt. De signaleringsborden boven de weg waren uitgeschakeld, dus wij waren niet op de hoogte van de verkeerssituatie vóór ons, maar plotseling stond iedereen helemaal stil en moest ik, voor de eerste keer in mijn leven, een complete noodstop maken met een caravan achter mijn auto. Gelukkig houd ik altijd wel voldoende afstand, dus het liep allemaal goed af. Inmiddels staat de caravan weer veilig op stal.
Ohé & Laak (Limburg), De Maashoeve. juli / 4 nachten,
Maandag 11 juli. Rond 12:00 uur zijn we thuis vertrokken en hebben iets meer dan 2 uur gereden over de 153 km. die de tomtom ons opgaf. Het was druk op de weg, maar niet extreem. Het grootste deel van de dag is het bewolkt geweest en pas aan het eind van de middag brak de zon door. De temperatuur was echter heel aangenaam. Onze standplaats heeft een grind-ondergrond en de grond is keihard, waardoor de schroefharingen, die ik normaal gebruik, vandaag waardeloos waren. De camping-eigenaars hadden ons al gewaarschuwd dat we spijkerharingen nodig hadden, dus we waren wel voorbereid, maar zelfs van die haringen heb ik er nog een paar krom geslagen. Ook hadden ze ons van tevoren laten weten dat er hier niet met pinpassen betaald kan worden. De standplaatsen zijn van elkaar gescheiden door halfhoge heggen. Dat vinden wij eigenlijk minder leuk, we hebben liever een vrij uitzicht en contact met de buren. Als we recht voor onze caravan gaan zitten dan kijken we op een veldje met 14 plaatsen. Alle standplaatsen hebben een CAI-aansluiting en daarom had ik onze schotel thuisgelaten Ik heb de TV echter niet aan de gang gekregen (slecht signaal). Bowie vond het aanvankelijk maar niks, dat grind onder zijn pootjes, maar hij kan/wil toch niet de hele dag binnen zitten, dus na een tijdje kwam dat kopje tussen het vliegengordijn door en daarna is hij regelmatig buiten geweest. Vanavond hebben we spare-ribs van de barbecue gegeten.
Dinsdag 12 juli. We hebben vandaag een fietstochtje van ongeveer 30 km. gemaakt door Belgie. We zijn de Maas overgestoken via een voet/fietspontje en zijn daarna met een boog om Maaseik heen gereden. Het was een gevarieerde route over geasfalteerde wegen en fietspaden door bosachtige lanen en kleine dorpjes en tussen akkers en weilanden. De fietsroute-aanduidingen werken in Belgie hetzelfde als in Nederland, maar de borden zijn groter en door de blauwe kleur beter zichtbaar. Net voorbij Maaseik hebben we de Wurfeldermolen bezocht en dat was een van de redenen dat wij deze route hebben gekozen. Maar wat was het warm. Volgens de weer-app 28ºC, maar het zou ons niet verbazen als we de 30ºC ruim gepasseerd hebben. Onderweg moesten we daarom wel even stoppen voor een verfrissing, maar hebben nogal getwijfeld of we op een terras neer wilden strijken dat de naam Corona draagt. Bij terugkomst op de camping constateerden we dat, ondanks onze voorzorgsmaatregelen, de binnentemperatuur van de caravan was opgelopen tot 35ºC. Bowie was ook een beetje van slag, begrijpelijk want dat is natuurlijk veel te warm. We hebben daarom onze plannen voor morgen aangepast, want dan krijgen we nog zo'n dag, misschien zelfs nog iets warmer. We gaan niet weg, zodat Bowie naar buiten kan, alle ramen open kunnen en wij in kunnen grijpen als het te gek wordt.
Vanwaar mijn (Wal's) speciale belangstelling voor de Wurfeldermolen? Deze watermolen over de Bosbeek, die al bestaat sinds het jaar 1560, zou tussen 1737 en 1748 zijn beheerd door molenaar Joannes (Jan) Pinxten. Een van zijn kinderen, Petrus (Pieter) Pinxten is later verhuisd naar het Nederlandse Zundert (onder de rook van Breda) om daar te trouwen met zijn geliefde Adriana Maria van der Steen uit Weelde, dat in dezelfde streek ligt, maar nu aan de Belgische kant van de grens. Vanaf dat moment werd zijn naam geschreven als Pinxteren. Of dat zijn eigen keuze was, dan wel een foutje bij de inschrijving in zijn nieuwe woonplaats, dat is onduidelijk, maar 5 generaties later in deze familie, om precies te zijn op 08-02-1921 werd in het nabijgelegen dorp Princenhage (nu een stadswijk van Breda) geboren: Anna Cornelia Josephina Pinxteren, mijn moeder. Als dit verhaal klopt, dan liggen mijn "roots" (van mijn moeders kant) dus in Belgisch Limburg en vertegenwoordigt de Wurfeldermolen een klein stukje familiegeschiedenis.
Woensdag 13 juli. We hadden vandaag naar Maastricht willen rijden voor een museumbezoek. Daarvoor hadden we al kaarten gereserveerd en betaald, maar vanwege de verwachte hitte voor vandaag hebben we die afspraak laten verzetten naar a.s. vrijdag. Dan hoeft Bowie niet alleen achter te blijven in een hete caravan. Tegen alle verwachtingen in begon de dag vanmorgen met een flinke bui en ook aan het eind van de middag heeft het nog wat gemiezerd. Tussen die buien door was het echter tropisch warm. We hadden allebei een boek onderhanden en konden computerspelletjes spelen, maar het viel niet mee om ons daarop te concentreren, want we zijn voortdurend met Bowie bezig geweest. Hij was de hele dag door "anders dan anders", wilde steeds maar weg, luisterde niet, kroop onder de caravan of onder de heggen van de buren. Wij hadden natuurlijk meteen moeten snappen dat hij alleen maar op zoek was naar schaduwplekjes. Nadat de grootste hitte voorbij was, bleef hij weer gewoon bij ons in de buurt.
Donderdag 14 juli. Vandaag zijn we nog een keer de hele dag op de camping gebleven. Dat had niets met het weer te maken, maar met een ongelukje dat mij (Wal) gisteravond overkwam. Lia was in de caravan bezig en ik zat buiten om Bowie in de gaten te houden. Hij wil zo graag naar buiten, ook 's avonds, maar in het (schemer)donker is hij met zijn zwarte vacht natuurlijk nauwelijks te volgen. Een korte onoplettendheid van mij echter en de vogel was toch gevlogen. Geschrokken kwam ik overeind en had op dat moment meer aandacht voor de plaats waar hij zich mogelijk schuil hield, dan voor de scheerlijn die vlak voor mijn voeten boven de grond hing. Ik kon mijn val nog gedeeltelijk opvangen, waardoor de schade beperkt bleef tot een pijnlijke rechterknie en linkerpols. Het grappige aan het hele verhaal is: De eerste die naar mij toekwam toen ik plat op de grond lag was Bowie. Minder grappig was het, dat ik vanmorgen helemaal geradbraakt uit bed kwam en dat de pijn een groot deel van de dag bij me is gebleven. We hebben dus noodgedwongen nog maar een dag rust gehouden en onze boeken uit gelezen. In de loop van de middag ging het alweer een stuk beter en om toch nog even van de camping af te zijn, hebben we vanavond uit gegeten bij Brasserie de Maasterp, op fiets-afstand van de camping. Het menu was redelijk, maar niet bijzonder en de bediening liet ook wat te wensen over, dus al met al niet voor herhaling vatbaar. Buiten de brasserie zagen we nog een opmerkelijke combinatie van verkeersborden. Hondentrekkers...?
Vrijdag 15 juli. Het uitgestelde museumbezoek van afgelopen woensdag hebben we vandaag ingehaald. Een ritje van 35 km. (enkele reis) en een parkeergarage waar we pas in konden nadat we de antenne van het dak hadden verwijderd, bracht ons naar winkelcentrum Mosae Forum in Maastricht, alwaar we het Museum of Illusions hebben bezocht. Dit museum heeft ook vestigingen in Amsterdam, Toronto, Orlando en Delhi, maar of ze allemaal hetzelfde zijn dat weten we niet. De vestiging Maastricht is in ieder geval vrij klein, maar we hebben er ons wél vermaakt. Vermakelijk zijn wellicht ook de foto's hieronder. Bij foto 2 hoort een waarschuwing: het doorlopen van deze tunnel wordt afgeraden voor mensen met epilepsie of evenwichtsstoornissen. Na het museumbezoek zijn we weer terug naar de camping gereden, maar niet nadat we ons eerst nog hebben laten verwennen met koffie en limburgse vlaai.
Na terugkomst op de camping hebben we in tropentempo onze uitrusting afgebroken en opgeruimd en na het avondeten zijn we naar huis gereden. Op het moment dat ik dit schrijf, staat de caravan alweer in de stalling. We hadden hem eigenlijk niet terug willen brengen maar volgende week weer weg willen gaan, maar dat hebben we geannuleerd, want kamperen vinden wij heel leuk, maar niet bij temperaturen van 35-40ºC.
Warmenhuizen (NH), De Kolibrie. juli / 4 nachten,
Maandag 25 juli. Deze dag (middag) werd vrijwel alleen maar bepaald door de wind. Wij weten wel, dat het altijd waait in de kop van Noord-Holland, maar naar ons gevoel was het vandaag erg extreem. Sommige weerkundigen hielden het op windkracht 4 of 5, maar die ene, die het over windkracht 7 had, zat naar ons idee het dichtst bij de waarheid. We hebben dan ook maar liefst 3 uur gedaan over het opzetten van onze buiteninventaris. Er zijn haringen gesneuveld en soms werden ze tijdens een windvlaag gewoon weer uit de grond getrokken. Vloeken doe ik niet graag en niet vaak, maar vandaag is er menige krachtterm uit mijn mond gekomen. Bowie had het ook niet vanmiddag. Hij wilde zo graag naar buiten, maar was doodsbang van die harde wind en we hebben hem zijn tuigje aan moeten doen, om te voorkomen dat hij naar een voor ons onbereikbare plek zou vluchten. We hadden vanavond willen barbecue'en, maar dat leek onverantwoord met die wind en daarom zijn we naar het dorp gefietst en zijn daar neergestreken bij het "Bolletjescafé" de Klok. Het is een gewoon eetcafé maar ze hebben er wel een uitmuntende kok, want de gerechten waren echt heel erg goed en lekker. Natuurlijk wilden wij ook weten of die naam en de uitstraling iets te maken had met de "Tour de France". Dat bleek echter niet zozeer de tour zelf te zijn, maar vooral de winnaar van de etappe naar Alpe d'Huez én de bolletjestrui in 1988: Steven Rooks. Hij woonde destijds in Warmenhuizen en was stamgast bij Café de Klok. De eigenaars hoefden dan ook niet lang na te denken over een toepasselijke nieuwe naam voor hun etablissement.
Dinsdag 26 juli. De wind is vandaag gelukkig wat gaan liggen. Jammer genoeg liet de zon het ook vaak afweten, maar al met al viel het toch niet tegen. We zijn vandaag naar Alkmaar gefietst en hebben daar het Beatlesmuseum, het Elvismuseum en het Radio-zeezendermuseum bezocht. Dat lijkt erg veel voor één dag, maar ze zitten alledrie in hetzelfde gebouw en je moet er ook voor alledrie betalen, zelfs als je een van de musea minder interessant zou vinden. Als je er rondloopt, dan waan je je helemaal in een platenzaak uit de jaren 60. Het hangt, staat en ligt er vol met LP's, singletjes, cassettes en CD's, maar ook met platenhoezen, posters, foto's, boeken, teksten/verhalen, beeldjes en allerlei prullaria, waardoor het ook wel iets weg heeft van een souvenirshop. Ongeveer 3/4 van de ruimte wordt in beslag genomen door de Beatles-afdeling. Voor het Elvis-museum is een heel stuk minder plaats ingeruimd. Persoonlijk vonden wij dat geen groot probleem, aangezien wij (lang geleden) ook al hebben rondgelopen in Graceland en de Sun-studio's in Memphis-Tennessee, waar The King himself heeft gewoond en gewerkt. Daar kan deze tentoonstelling natuurlijk nooit aan tippen. In het laatste museum is niet veel meer te zien dan een aantal schaalmodellen en foto's van de zeezender-schepen, zoals die van Radio Veronica, Radio Caroline en Radio Noordzee.
Vanavond hebben we kip van de skottelbraai gegeten en, zoals te zien op de laatste foto hiernaast, heeft Bowie daar ook zijn graantje van meegepikt.
Donderdag 28 juli.
Onze gast van vandaag was zeker niet ongenood, maar wat ons betreft zelfs van harte welkom. Mijn (Wal's) oudste zus Helma uit Den Helder kwam rond koffietijd en is na het avondeten weer vertrokken. In die tussentijd hebben we elkaar weer helemaal bijgepraat over allerlei familie-aangelegenheden en recente gebeurtenissen waarvan ieder van ons de afloop gemist zou kunnen hebben. Zo vaak zien we elkaar immers niet. Het was erg gezellig. Nadat zij weer was vertrokken, zijn wij alvast begonnen met het indraaien van de luifel en het opruimen van onze buitenspullen, zodat we morgen weer op tijd op weg naar huis kunnen.
Vrijdag 29 juli. Aangezien we gisteravond al het meeste werk hadden verzet, konden we vanmorgen al vrij vroeg de weg op en waren we, ondanks een kleine vertraging in de buurt van Haarlem, nog rond koffietijd weer thuis. De caravan hebben we nu niet terug naar de stalling gebracht. Hij blijft hier een paar dagen staan, omdat we er na het weekend mee naar de volgende camping gaan.
Garderen (Gld-Veluwe), De Solse Berg. augustus / 3 nachten,
Dinsdag 2 augustus. Bij het boeken van deze camping hebben we een belangrijk detail over het hoofd gezien. Het is een christelijke camping. Nou is dat op zich niet echt een probleem, ik bedoel: Ze bijten niet, die christenen, maar de sfeer op zo'n camping is toch altijd net iets anders. Veel gezinnen met 4, 5 of 6 jonge kinderen en iemand die in de buurt van een schoolplein woont, die weet wel hoeveel herrie spelende kinderen kunnen maken. Opvallend ook: Bij aankomst werden we al door diverse "buren" de hand geschud bij wijze van welkom. Over welkom gesproken: De camping-eigenaars hebben we nog niet gezien, want zij hebben net deze week gezinsuitbreiding gehad. We hebben wel een welkomst-mailtje gekregen, waarin ons de gang van zaken werd uitgelegd en daarna nog een telefoontje waarin werd gevraagd of alles goed en duidelijk is geweest. Wat we van tevoren ook niet wisten is, dat we hier een privé-toilet hebben (geen douche). Achter onze caravan ligt een weiland, waarin schapen en ezels rondlopen. Voor wat betreft onze standplaats: Alle comfortplekken zouden 150 m2 groot zijn, maar onze dissel staat tegen de afscheiding aan en aan de andere kant hebben we toch maar een kleine 2 meter over, dus of zij nou niet kunnen meten of dat onze caravan gegroeid is, dat vragen wij ons af. We hebben ook geen greintje schaduw en het was warm vandaag, ondanks dat er af en toe wat bewolking over kwam en er ook een windje stond. Bowie heeft de hele middag binnen op bed gelegen en wij waren ook helemaal lamlendig. Natuurlijk moesten we wel opbouwen maar daarna zijn we amper nog omhoog gekomen.
Woensdag 3 augustus. Wij waren al vroeg op pad vanochtend, omdat we dan ook weer op het heetst van de dag terug konden zijn voor Bowie. Hij kan er immers niets aan doen dat we hem overal mee naar toe slepen, maar als hij er niet bij was geweest, dan hadden we wel ergens verkoeling gezocht, waar er een airco aan staat. Het reisdoel van vandaag was het Zandsculpturenfestijn hier in Garderen. Dat is een evenement, waar wij al heel vaak zijn geweest, maar waar we nu voor het eerst met de fiets naar toe konden. Elke keer is er weer een ander thema en dit jaar is dat de vaderlandse geschiedenis. De vorige keer ging het over de tweede wereldoorlog en omdat die ook een (belangrijk) onderdeel van onze geschiedenis vormt, zijn er een aantal sculpturen blijven staan. Verreweg de meeste van de 98 taferelen waren echter nieuw voor ons en wij hebben onze ogen weer uitgekeken. Dit is echt zo knap gemaakt allemaal, dat je je afvraagt of het wel van zand is... Gelaatsuitdrukkingen b.v. zijn vaak nog beter dan op verschillende schilderijen die we in musea hebben gezien. Verder veel 3-D taferelen met schaduwen erachter. Aan sommige taferelen werd nog gewerkt, maar misschien is dat ook wel speciaal voor de bezoekers (the making of...). Ze hebben er ook een fraaie tuin en een (eet)café, maar wij hebben er niet gegeten. Voor de lunch zijn we op de terugweg afgestapt bij restaurant "De Bonte Koe", waar we genoten hebben van een heerlijke salade "Harderwijk" met o.a. zalm, garnalen, makreel en tonijnsalade.
Donderdag 4 augustus. We zijn een dag eerder dan oorspronkelijk de bedoeling was, terug naar huis gegaan en dat had een aantal redenen. Ten eerste de wespensteek in de arm van Lia: Het was al te verwachten, dat die dik, rood en pijnlijk zou worden. Ten tweede de temperatuuur: De waarden die het KNMI opgeeft zijn altijd schaduwtemperaturen, dus als zij laten weten dat het 30ºC wordt, dan kan dat in de volle zon gemakkelijk oplopen tot boven de 40ºC en zo voelde dat voor ons (én voor Bowie) ook aan op die plek zonder ook maar een greintje schaduw in de buurt van onze caravan. Ten derde het "vriendelijke" gedrag van onze buurkampeerders. We werden eerder nog hartelijk verwelkomd, maar toen we weggingen heeft niemand nog een woord tegen ons gezegd. Tja, wij schuiven nu eenmaal niet aan bij het kampvuur om daar, samen met 40 andere kampeerders, uit volle borst liederen als "Kumbaya" of "Jezus is liefde" mee te zingen en dan hoor je er al snel niet meer bij in sommige gemeenschappen. Het viel Lia op, dat bijna alle vrouwen (ook tienermeisjes) daar jurken of rokken tot onder de knie droegen. Erg zedig allemaal hoor, maar toch niet echt vakantiekleding. Nee, het was maar goed dat we eerder zijn weggegaan en we moeten voortaan beter opletten, dat we niet weer per ongeluk op een christelijke of evangelische camping terecht komen.
Ommen (Ov), Resort de Arendshorst. augustus / 3 nachten,
Zaterdag 6 augustus. We hadden al snel een andere camping gevonden, een "resort" noemen ze zichzelf hier. We konden echter maar voor 3 nachten op dezelfde standplaats blijven staan en daarna zouden we naar een andere plek moeten verkassen. Met in het achterhoofd de wetenschap, dat er weer een paar tropische dagen aankomen, hebben we het maar bij die 3 nachten gehouden, zodat we tijdens de komende hitteperiode gewoon thuis zijn. We hadden wel wat moeite om het resort te vinden, want de tom-tom wilde ons rechtsaf sturen, waar dat niet mogelijk was (we zaten op de hoofdweg, terwijl we eigenlijk op de parallelweg hadden moeten rijden) en vlak vóór onze eindbestemming bleek er ook een "boerderijcamping de Arendshorst" te zijn. Uiteindelijk zijn we toch op de goede camping aangekomen en wat een fantastisch mooie plaats hebben we hier. Onder de bomen, maar toch ook met veel zon en aan het water (de Overijsselse Vecht), waar de hele dag door boten en bootjes voorbij varen. Een nadeel is dat we vrij ver van het sanitairgebouw verwijderd staan en dat onze automatisch zoekende schotel de Astra3-satelliet niet heeft kunnen vinden. Die zit kennelijk precies achter een hoge boom. Buiten de strook met comfortplaatsen aan het water, waar wij dan stonden, is de camping overigens niet heel erg mooi. Er zijn een drietal hele grote kale grasvelden en aan de buitenkanten daarvan liggen dan de gewone (niet comfort-) kampeerplekken. Het camping-restaurant is gesloten wegens een gebrek aan personeel. Veel van onze buren zijn vissers en alhoewel er op het veld achter ons een peuterzwembad is, hebben wij nog niet veel kinderen kunnen ontdekken. Lekker rustig allemaal, daar waren we weer aan toe, na onze vorige ervaring.
Zondag 7 augustus. We hebben vandaag een fietsroute van zo'n 25 km. gemaakt rondom Ommen, waarbij we de route ongeveer halverwege hebben onderbroken voor een bezoek aan de Beeldentuin Witharen in de gelijknamige plaats. De toegang is er gratis, want alle kunstwerken die we vandaag hebben gezien, zijn ook te koop. De prijzen variëren er van € 50,00 tot € 2.950,00, alhoewel één kunstwerk bestond uit 5 onderdelen die apart te koop waren, maar ook als een set van 5. In dat geval is de totaalprijs ongeveer € 12.000,00. Te vermelden valt nog, dat wij in die tuin koffie/thee hebben gedronken, allebei met een stuk appeltaart met slagroom erbij, maar dat er vrijwel meteen een hele horde wespen op ons gebak af kwam. Gelukkig zonder steekpartijen deze keer.
Na de beeldentuin gezien te hebben, zijn we verder gefietst en zijn o.a. nog over de markt van Ommen gekomen. Wat een ongelooflijk gezellig centrum hebben ze daar, met winkels, veel horeca met terrasjes en zelfs (tijdelijk) een reuzenrad. Daar kan Maarssen wel een puntje aan zuigen. Een bezoek aan Ommen staat voor morgen op het programma.
Maandag 8 augustus. Tegen alle verwachtingen in was er vandaag erg veel bewolking en heeft de zon nauwelijks geschenen. De temperatuur is rond 22ºC. blijven hangen. We zijn naar Ommen gefietst. Daar hebben we geluncht bij Lokaal 1832, nadat we eerst tevergeefs binnen waren gelopen bij het Grand Café de Veghte. Die konden vandaag geen maaltijden verzorgen omdat de kok ziek was en er geen vervanger gevonden kon worden. Na de lunch hebben we het Nationaal Tinnen Figuren Museum bezocht, waar ze meer dan 100.000 figuurtjes in hun bezit hebben. Tenslotte hebben we nog wat rondgewandeld en foto's gemaakt in Ommen-centrum en bij boekenvoordeel hebben we ook nog leesvoer gevonden voor thuis. Na terugkomst op de camping hebben we alvast het een en ander opgeruimd, maar hebben vooral gerelaxt en uitgekeken over het water waar weer van alles voorbij kwam. Alhoewel het campingrestaurant gesloten is, hebben ze er wél afhaalmenu's en vanavond hebben we daaruit frites met kip gegeten.
Oosterhout (NB), De Kleine Abtshoeve. augustus / 4 nachten,
22-30ºC.
Maandag 15 augustus. Het was vandaag heel erg druk op de weg. Veel vrachtverkeer en ook nog veel vakantiegangers, denken wij. Het mag een klein wonder heten, dat we zonder noemenswaardige vertraging op de plaats van bestemming zijn aangekomen. De camping heeft een adres in Oosterhout, maar het ligt tussen de plaatsen Terheijden (gemeente Drimmelen), Teteringen (gemeente Breda) en Den Hout (gemeente Oosterhout). Het is al weer de 7e camping, die wij dit seizoen hebben bezocht en het wordt ook de laatste. Dat we aan het einde van een landurige warme periode staan, blijkt wel uit het feit dat er amper nog een groen grassprietje te vinden is en dat alle bloembedden, die op de website van de camping getoond worden er nu troosteloos bij staan. Jammer natuurlijk, maar wij zagen het op de vorige camping ook al: Het is overal veel te droog. Het sanitair ziet er prachtig uit (pas nieuw?) en heeft overal vloerverwarming, want het is ook een wintercamping. Dat men het sanitair met een toegangscode wil beschermen tegen ongevraagd gebruik door niet-camping-gasten, dat snappen wij, maar de toiletten zitten ook achter die code en dat kan erg vervelend zijn, als je daar met hoge nood voor de deur staat. Er is een restaurant/eetcafé op de camping en dat is wél toegankelijk voor buitenstaanders. Het menu ziet er appetijtelijk uit, dus we gaan er zeker een keer eten. Ook bijzonder is de broodjes- en ontbijtservice. Die kun je de dag ervoor bestellen en dan wordt het 's morgens om 09:00 uur bij je tent/caravan bezorgd. Vooral het ontbijt is erg uitgebreid. Wij denken erover om daar op onze vertrekdag gebruik van te maken.
Dinsdag 16 augustus. We zijn naar het centrum van Breda gefietst. Ik (Wal) heb wel een verleden met deze stad. Ik ben er geboren en heb er kort gewoond, mijn middelbare school heb ik hier gevolgd en ik heb er ook meer dan 12 jaar gewerkt. Maar dat is allemaal lang geleden en ik herkende aanvankelijk niets van de wijken en straten waar we doorheen zijn gefietst. Omdat de ANWB-knooppunten bordjes ook niet helemaal klopten, hebben we de weg moeten vragen en uiteindelijk bleek die verrassend simpel: We moesten gewoon heel veel rechtdoor. Pas in het centrum aangekomen, wist ik weer waar we waren en hoe we verder moesten rijden.
Nadat we onze fietsen hebben achtergelaten in een gratis bewaakte fietsenstalling, hebben we eerst de Grote Kerk bezocht. Daar was een tentoonstelling aan de gang over wielertruien. Daardoor kregen we eigenlijk niet echt het gevoel dat we in een kerk rondliepen en dat gevoel werd nog versterkt, doordat de kerkbanken ontbraken. De reden voor het ontbreken van de banken werd enige dagen later duidelijk, toen we een foto uit de krant haalden waarop de deelnemers aan de Vuelta de España met de fiets aan de hand over de rode loper door de kerk heen liepen (de voorlaatste foto hieronder). Maar er zijn altijd wel een paar mooie plaatjes te schieten, van het orgel b.v. en van beelden en houtsnijwerken. Na het kerkbezoek hebben we geluncht op een van de vele terrassen, die de Grote Markt rijk is.
Woensdag 17 augustus. Na een lange periode van droogte zou vandaag de hitte verdreven worden door overvloedige regen en mogelijk ook (zwaar) onweer. Dat was voor ons aanleiding om vandaag op de camping te blijven. Tot ongeveer 12:00 uur is het droog gebleven, daarna heeft het langdurig geregend. Het onweer is gelukkig uitgebleven. Vanavond hebben we gegeten in het camping-restaurant.
Donderdag 18 augustus. Vanmorgen zijn er broodjes bij onze caravan bezorgd. We hadden croissants en brabants worstenbrood besteld, maar (gek genoeg in Brabant) waren de worstenbroodjes anders dan wat wij van vroeger gewend waren. Ze smaakten wel goed overigens, maar het brooddeeg leek toch gewoon "anders". Na de broodjes en ons dagelijkse koffie-moment zijn we naar Oosterhout gefietst voor een bezoek aan het Brabants Museum Oud Oosterhout. Een erg leuke combinatie van oude ambachten en attributen in mini-formaat, huishoudelijke gebruiksvoorwerpen uit halverwege de vorige eeuw, zandsculpturen en een miniatuur-stadje. Complete Oosterhoutse straten zijn op schaal nagebouwd. Wij kennen de stad niet, dus of het allemaal klopt dat weten we niet maar het zag er allemaal erg gedetailleerd uit.
Direct na het museumbezoek zijn we bij de buren (Bregjes Proeflokaal) binnengewandeld voor een lekkere lunch en daarna zijn we verder de stad in gefietst, op zoek naar het Speelgoed- en Carnavalsmuseum. Alhoewel wij, op onze leeftijd, natuurlijk anders naar zo'n verzameling poppen en poppenhuizen, treinen en auto's, meccano en lego, enz... kijken dan kinderen, vinden wij het toch altijd leuk om daar doorheen te wandelen en soms zeggen we dan tegen elkaar: "weet je nog wel...." of "O kijk, dat hadden wij vroeger thuis ook". Het carnavalsmuseum zit daar onder hetzelfde dak, maar het is vrij klein en gaat natuurlijk over het Oosterhoutse carnaval, dus voor ons niet zo bekend als "ut Peejenland" of "ut Zwaaigat". In hetzelfde gebouw hebben we tenslotte ook nog een serie spotprenten bekeken, voordat we de terugweg naar de camping weer hebben opgezocht.
Nunspeet (GLD - Veluwe), Europarcs Resort Veluwemeer. november / 3 nachten,
Vrijdag 11 november. Geen kampeertrip deze keer, maar een vakantiehuisje aan het water, rechtstreeks verbonden met het Veluwemeer en met een eigen aanlegsteiger, dus als onze caravan had kunnen varen, dan hadden we hem mee kunnen nemen. Voor 6 personen is het wel redelijk krap (2 stapelbedden), maar voor een echtpaar met huisdier prima om te doen. Bij het inchecken kregen we een tegenvaller te verwerken: Het restaurant is sinds begin november gesloten vanwege personeelsgebrek en aangezien wij niet van plan waren om zelf te koken, moesten we dus elke dag van het resort af voor het avondeten. De eerste avond zijn we daarom naar Nunspeet gefietst en hebben gegeten bij Eetcafé De Stoof. Het interieur zag er "gezellig-rommelig" uit en we konden bij de kachel zitten, maar het eten was er "gewoontjes". De heenweg op de fiets was nog redelijk om te doen, maar de terugweg viel ons nogal tegen. Het was al behoorlijk koud, donker ook natuurlijk met maar heel weinig straatverlichting. Ook geen fietspad, maar wel veel auto's, die nauwelijk hun snelheid matigden bij het inhalen. Wij waren dus heel blij dat we heelhuids "thuis" zijn gekomen. Bowie voelde zich, net als in de caravan, ook nu weer vrij snel thuis. We nemen hem overal mee naar toe en hebben er eigenlijk geen kind aan. Hij mocht nu echter niet naar buiten, want wij willen natuurlijk niet dat hij per ongeluk in het water terecht komt. Het klimaat in het huisje, daar hadden wij wel problemen mee. Overdag werd het snikheet binnen, want er is een grote glazen wand, zonder buitenzonwering, pal op het zuiden en het enige wat open kan is de schuifpui. Die konden wij echter niet open zetten vanwege Bowie, maar zelfs als hij er niet bij was geweest, dan nog is het niet erg slim om een schuifpui open te laten als je weg gaat. We zijn zowel op zaterdag, als op zondag 's middags weg geweest en troffen beide keren bij terugkomst een temperatuur van rond de 30ºC aan. 's Nachts leek het er wel op dat de CV centraal uitgezet werd, want wij konden instellen wat we wilden, maar 's morgens was het stervenskoud in het huis.
Zaterdag 12 november. De ochtend hebben we in het huisje doorgebracht. Ontbijt, koffie, wat lezen en genieten van de zon, die weer uitbundig scheen. Om 12:30 uur zijn we naar Nunspeet gefietst, waar we bij Grand Café 20/20 een lekkere zalm/gamba salade hebben gegeten. Daarna hebben we het Noord-Veluws Museum bezocht. Het gebouw stond in de steigers, maar het museum was gewoon open en er werd een hele etage vol met werken van de schilder Ben Viegers tentoongesteld. Wij kenden hem niet, maar wat een pracht en we waren vooral onder de indruk van hoe hij "water" schilderde. Zo natuurlijk, alsof je naar echt bewegend water staat te kijken. In hetzelfde museum op de bovenverdieping hebben we een spel met een VR-bril gespeeld, waarbij je voorwerpen moest "oppakken" en op een andere plaats op een vooraf bepaalde manier weer moest neerzetten. Dat was wel grappig. Na het museumbezoek zijn we teruggefietst, maar wél met een omweg, omdat we ergens een verkeerde afslag hadden genomen. Omdat we 's avonds niet wéér over die donkere weg wilden fietsen en ook niet met de auto weg wilden, hebben we via thuisbezorgd.nl een griekse schotel besteld, die bij de ingang van het park werd afgeleverd en die we "thuis" hebben opgegeten.
Zondag 13 november. Na het ontbijt en de koffie zijn we met de auto naar Harderwijk gereden. Ons reisdoel was het Marius van Dokkum museum. Die kenden wij ook niet, maar we hadden ergens gelezen, dat het heel erg het bekijken waard is. Hij is de enige nog levende Nederlandse kunstschilder met een eigen museum. Hij komt er zelf ook regelmatig en gebruikt dan een ruimte van het museum als atelier. Vandaag was hij er niet, maar via de "audiotour" heeft hij ons veel verteld over zijn schilderijen. Bijvoorbeeld, hoe hij op het idee is gekomen en hoe hij precies werkt. Het zijn eigenlijk een soort karikaturen van gewone mensen in gewone dagelijks voorkomende situaties. Heel erg leuk allemaal en prachtig geschilderd. Soms komen de afbeeldingen in een tweeluik, zoals de twee tuin-foto's met de ruziënde buren. Daar hoort nog een apart verhaal bij. Het is een typische situatie waarvoor de rijdende rechter een oplossing moet bedenken. En wat wil het geval? Mr. Frank Visser, was een toevallige bezoeker van het museum en die heeft er dan ook meteen een oordeel over geveld: De schutting moest verhoogd worden naar 1.80 meter.
Maandag 14 november. geen bijzonderheden over de thuisreis.
Essen (Duitsland), Hotel Intercity. december / 3 nachten,
Zondag 11 tot woensdag 14 december. Wéér geen kampeertrip, maar een hotel, schuin tegenover het centraal station (Hbh) van Essen en op loopafstand van de "Weihnachtsmarkt". Omdat Bowie weer met ons mee is gegaan was een treinreis geen optie. We zijn dus met de auto gereden, 177 km. via Arnhem en Oberhausen. Het was weliswaar koud, maar ook droog en erg zonnig, dus over het weer hadden we zeker niet te klagen. Toch is niet alles even goed bevallen. Het begon al in het hotel. De beloofde gratis openbaar-vervoer-kaartjes werden ons pas overhandigd nadat we erom hadden gevraagd. De kamer was prima, weliswaar iets kleiner dan we verwacht hadden, maar de bedden waren in orde, de badkamer picobello en het ontbijtbuffet was erg goed. Bij binnenkomst zagen we echter ook al meteen dat het hotelrestaurant gesloten was. Dat was al de derde keer dit jaar dat we dat meemaakten, eerst op de camping in Ommen, daarna bij het huisje in Nunspeet en nu dan weer in het hotel in Essen. Wij selecteren onze accomodaties juist op de aanwezigheid van een restaurant, zodat we ook bij mindere weersomstandigheden in ieder geval een mogelijkheid hebben om dichtbij "huis" te eten. Nu moesten we dus op zoek naar restaurants in de buurt van de kerstmarkt en kwamen daarbij al snel tot de ontdekking dat er vooral veel pizzeria's, sushi-, döner en hamburgerrestaurants zijn. Niet onze eerste keus, maar we hebben er toch twee gevonden, waar ze een voor ons "normale" maaltijd serveerden. Op zondag hebben we bij "The Ash" gegeten en op maandag en dinsdag bij "Il Mulino". Toen we op woensdag wilden vertrekken bleek onze auto geblokkeerd door een bedrijfsauto, die daar dwars achter geparkeerd stond. En toen de eigenaar uiteindelijk was opgespoord, blokkeerde hij doodleuk weer een paar andere auto's van hotelgasten. Niet leuk. Natuurlijk hebben we ook foto's gemaakt, zie hieronder.
De kerstmarkt zelf was ook niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. De "gigantische" kerstboom op de Willy Brandtplatz bleek helemaal niet zo groot te zijn en het plein was verder één grote bouwput. De middeleeuwse kerstmarkt bestond uit een paar half lege tenten met houten zwaarden en schilden. Er was ook een boogschietbaan, maar daar was niemand bij aanwezig. Ook het kerstspel bij de Hohe Dom hebben we niet gezien. De lichtjes op de Kennedyplatz waren er wel, maar toch minder spectaculair dan wat wij ervan verwachtten. De culinaire versnaperingen bestaan zoals gebruikelijk op een kerstmarkt vooral uit bratwurst en flamm- en reibekuche -achtige gerechten, maar verrassend genoeg waren er ook allerlei visgerechten te koop: paling, haring, kibbeling, zalm, forel en inktvis. We hebben ook een kraam gezien die Spaanse churros verkocht. Drank was er uiteraard in overvloed te koop: glühwein, eierpunsch, jägertee, enz..., dus van honger en dorst hoef je daar zeker niet om te komen. Speciale kerstartikelen werden er echter veel minder aangeboden dan b.v. in Düsseldorf, Keulen of Berlijn, waar we al eerder geweest waren. Achteraf gezien hadden we aan één dag wel genoeg gehad om deze kerstmarkt te bekijken en de kans dat we hier nog terugkomen is dan ook vrij klein.
2023 en volgende jaren
Volgend jaar weer verder met (kampeer)tripjes en een nieuw weblog.
Klik op nevenstaande foto om door te linken naar het weblog 2023
Lia en Wal
